De abdij van Monte Oliveto Maggiore, een veertiende-eeuwse benedictijnerabdij is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de Crete Senesi, een emblematische streek tussen Podere Santa Pia en Siena. De abdij ligt diep verscholen in een bosrijk dal onder Chiusure. De prachtige benedictijnerabdij dateert uit de 14de eeuw en wordt nog steeds door enkele monniken bewoond.
De pittoreske ligging van de abdij in het glooiende landschap ten zuidoosten van Siena maken deze abdij tot een verplichte stop voor wie de regio bezoekt. Rond de abdij is het aride landschap van een onwezenlijke schoonheid.
Maar de grootste attractie van de abdij zijn de unieke fresco’s die de Chiostro Grande (de grote kloostergang) sieren, een meesterwerk van Luca Signorelli en Il Sodoma (Giovanni Antonio Bazzi). De wanden zijn er beschilderd met 36 taferelen die het leven verbeelden van de heilige Benedictus van Nursia, stichter van de naar hem genoemde benedictijnerorde.
Dit is de achttiende scene. Deze scène, evenals de volgende scène en scène 21 beschrijven de strijd van Sint-Benedictus met Florentius, een priester die jaloers was op de vroomheid en roem van Benedictus, en op de welvaart van zijn congregatie.
In het eerste fresco probeert Florentius Benedictus te vergiftigen, in het tweede probeert hij de reputatie van Benedictus te vernietigen door hem vrouwen met een bedenkelijke reputatie te sturen. In de derde wordt Florentius gestraft door de goddelijke wil en zal hij sterven onder de ruïnes van zijn huis.

De achttiende scene, hoe Florentius Benedictus probeert te vergiftigen.

De vergiftigingspoging wordt hier chronologisch behandeld en door Il Sodoma in verschillende afleveringen gecomprimeerd. Aan de linkerkant, voor een kleine rode bakstenen kerk, levert Florentius het vergiftigde brood aan een boodschapper. In het midden, bij de ingang van een prachtig klooster, knielde hij neer om het brood aan Sint-Benedictus te presenteren. Aan de rechterkant wordt Sint-Benedictus op miraculeuze wijze gewaarschuwd en gooit het brood naar een raaf die zal overwinnen, terwijl op de voorgrond een kat, symbool van pech en sluwheid, zijn poot likt. Hoog op de top van de colonnade staat een pauw symbool voor de ijdelheid die de poging van Florentius om te vergiftigen inspireerde.