In de abdij van Monte Oliveto Maggiore, een veertiende-eeuwse benedictijnerabdij, is een van de mooiste frescocycli uit de renaissance te bewonderen. De unieke fresco’s die de Chiostro Grande (de grote kloostergang) sieren, zijn een meesterwerk van Luca Signorelli en Il Sodoma (Giovanni Antonio Bazzi). De wanden zijn er beschilderd met 36 taferelen die het leven verbeelden van de heilige Benedictus van Nursia, stichter van de naar hem genoemde benedictijnerorde.
Dit is de achttiende scene. Deze scène, evenals de volgende scène en scène 21 beschrijven de strijd van Sint-Benedictus met Florentius, een priester die jaloers was op de roem en vroomheid van Benedictus, en op de welvaart van zijn congregatie. Het verhaal wordt verteld in drie taferelen. In het eerste fresco probeert Florentius Benedictus te vergiftigen, in het tweede probeert hij de reputatie van Benedictus te vernietigen door hem vrouwen met een bedenkelijke reputatie te sturen. In de derde wordt Florentius gestraft door de goddelijke wil en zal hij sterven onder de ruïnes van zijn huis.

De achttiende scene, hoe Florentius Benedictus probeert te vergiftigen.

In deze eerste fresco zien we hoe Florentius Benedictus probeert te vergiftigen. Aan de rechterkant wordt Sint-Benedictus op miraculeuze wijze gewaarschuwd en gooit het brood naar een raaf op de voorgrond, terwijl een kat, symbool van pech en sluwheid, haar poot likt. Hoog op de top van de colonnade staat een pauw, symbool voor de ijdelheid die Florentius inspireerde om Benedictus te vergiftigen.