San Gimignano, Piazza della Cisterna, vista da Torre Grossa[1]
San Gimignano, Piazza della Cisterna
San Gimignano is vooral beroemd om de vele torens die het silhouet van de stad markeren. San Gimignano wordt dan ook wel eens het middeleeuwse Manhatten van Italië genoemd.
Oorsprongkelijk telde deze goed bewaarde middeleeuwse stad 72 torens. Daarvan blijven er nog veertien over. En daarvan staan er vier of vijf aan de Piazza della Cisterna, een van de mooiste pleinen van San Gimignano.
Piazza della Cisterna
Je kan de Piazza della Cisterna betreden langs de Via San Giovannin en de Arco dei Becci. Dit is een van de toegangspoorten in de oudste verdedigingsmuur van de stad. De Arco dei Becci wordt geflankeerd door twee indrukwekkende torens, de Torre dei Becci en Torre dei Cugnanesi. Aan de noordzijde van het plein staat de Torre del Diavolo. Naast Bar Caffè Torre Guelfa staat het Palazzo Tortoli.
Aan de korte zijde van het plein staan de twee belangrijkste torens, de Torri degli Ardinghelli. Deze twee torens van de familie Ardinghelli dateren uit de gouden eeuw van de bouw van San Gimignano, de XIII eeuw, en in het bijzonder aan het einde van de eeuw.
Piazza della Cisterna, Torri degli Ardinghelli, San Gimignano [3]
San Gimignano is vooral beroemd om de vele torens die het silhouet van de stad markeren. San Gimignano wordt dan ook wel eens het middeleeuwse Manhatten van Italië genoemd.
Oorsprongkelijk telde deze goed bewaarde middeleeuwse stad 72 torens. Daarvan blijven er nog veertien over. En daarvan staan er vier of vijf aan de Piazza della Cisterna, een van de mooiste pleinen van San Gimignano.
Piazza della Cisterna
Je kan de Piazza della Cisterna betreden langs de Via San Giovannin en de Arco dei Becci. Dit is een van de toegangspoorten in de oudste verdedigingsmuur van de stad. De Arco dei Becci wordt geflankeerd door twee indrukwekkende torens, de Torre dei Becci en Torre dei Cugnanesi. Aan de noordzijde van het plein staat de Torre del Diavolo. Naast Bar Caffè Torre Guelfa staat het Palazzo Tortoli.
Aan de korte zijde van het plein staan de twee belangrijkste torens, de Torri degli Ardinghelli. Deze twee torens van de familie Ardinghelli dateren uit de gouden eeuw van de bouw van San Gimignano, de XIII eeuw, en in het bijzonder aan het einde van de eeuw.
Welfen en de Ghibellijnen
De Welfen en de Ghibellijnen waren twee groepen die in Toscane in de 12e en de 13e eeuw partij kozen voor respectievelijk de paus en de keizer. Dat was tenminste in naam zo want in de praktijk had het vaak meer te maken met lokale rivaliteiten dan met de tegenstellingen tussen pausdom en keizerrijk. Deze rivaliteit leidde tot steeds hogere torens, met aan de Piazza Duomo de twee torens van Salvucci, en aan de Piazza della Cisterna de torens van de familie Ardinghelli. De Piazza della Cisterna is genoemd naar de 13e eeuwse bron in het midden van het plein, die de bewoners van San Gimignano van water voorzag. Rondom de fontein staan interessante middeleeuwse gebouwen en torens.
Een verordening van 1255 verbood particulieren om torens te bouwen die hoger waren dan de toren van Rognosa (die op dat moment het hoogste was).
Ondanks het uitdrukkelijk verbod van 1255 waren deze twee torens hoger dan de bijna 52 meter van Torre Rognosa, de toren van het Palazzo Comunale, in antwoord op de buitengewone hoogte van de twintowers van de rivaliserende familie Salvucci.
Om deze reden werden ze later ingekort.
De twee torens, hoewel beide vierzijdig, zijn behoorlijk verschillend: de rechter is smaller en heeft een meer strikt middeleeuws uiterlijk.
Oorspronkelijk waren deze torens van de rijke familie Ardinghelli, een pausgezinde rijke familie van handelaars. San Gimignano vocht bij de slag bij Montaperti aan de zijde van de Florentijnse Welfen tegen de Sienese Ghibelijnen. In het midden van de 13e eeuw controleerden de Welfen Firenze, terwijl de Ghibellijnen Siena regeerden.
In Firenze, Lucca en San Gimignano overheersten de Guelfen. De Welfen waren pausgezind en verbonden met het Franse koningshuis.
De Ghibellijnen, in Siena, Pisa en Pistoia, waren trouw aan de Duitse keizer. Dit alles leidde tot de aanstelling van een onpartijdige figuur, de podestà die aan het hoofd van het stadsbestuur stond. De podestà kwam vaak van buiten de comune en werd voor zes maanden benoemd met een vaste taakstelling.
Galeria Continua
Op dit mooie plein heeft Galeria Continua een bijkomende expositieruimte ingericht. Deze toonaangevende galerij voor hedendaagse kunst is gevestigd in een oude bioscoop om de hoek, aan de Via Castelli 11. Galleria Cintinua werd in de vroege jaren negentig door drie vrienden opgericht, Mario Cristiani, Lorenzo Fiaschi en Maurizio Rigillo, en heeft inmiddels filialen in Parijs (Les Moulins), Bejing en La Habana.
DANIEL BUREN & ANISH KAPOOR, directed by Matteo Frittelli / Alto Piano Studio
GALLERIA CONTINUA | 26/05/2018 — 22/09/2018
Vaste waarden van de galerie zijn Anish Kapoor, Ai Weiwei, Daniel Buren, Mona Hatoum, Ilya & Emilia Kabakov en Michelangelo Pistoletto. Ook Berlinde De Bruyckere, Hans Op de Beeck en Pascale Marthine Tayou behoren tot de vaste kern van de galerie.
Exhibition view, Daniel Buren & Anish Kapoor, Galleria Continua, 2018, San Gimignano [Anish Kapoor - 1000 Names, 1982; Daniel Buren - Photo-souvenir, 1965]
Gelateria Dondoli
De ijszaak Gelateria Dondoli vind je op nummer 4. Hier maakt van Sergio Dondoli al vanaf 1992 zijn beroemde ijs. Hij vertrekt daarbij van de grondstoffen van deze streek, van de Vernaccia, een wijn die al door door Dante Alighieri vermeld werd in zijn Divina Commedia, of de saffraan van San Gimignano, minder beroemd dan die van L'Aquila, maar volgens sommigen net de meest waardevolle op de markt. Zo ontstonden de Crema di Santa Fina® (met saffraanroom en pijnboompitten), de Champelmo® (roze grapefruit en mousserende wijn), de Dolceamaro® (room met aromatische kruiden) of de Vernaccia-sorbet.
Aan de Via del Castello kan je Sergio Dondoli zelf aan het woord horen. Voor enkele toehoorders strooit hij er met filmfragmenten, gouden tips in de koelte van een rustig zaaltje.
Het plein heeft een driehoekige vorm met een lichte natuurlijke helling en is door een open doorgang verbonden met het nabijgelegen Piazza del Duomo. Het plaveisel is geplaveid in een visgraatmotief en wordt omringd door een buitengewone reeks van adellijke huizen en middeleeuwse torens. De westkant van de Piazza della Cisterna wordt verfraaid door verschillende torens, zoals de tweelingtorens van de familie Ardinghelli en de toren van palazzo Pellari.
Aan het zuidelijke uiteinde staat de Arco dei Becci, een oude stadspoort van de eerste cirkel van vroegmiddeleeuwse muren. De poort wordt geflankeerd door de massieve parallellepipedes van de torri dei Becci (links) en torre dei Cugnanesi (rechts).
Verder naar rechts bevinden zich de belangrijkste gebouwen van de piazza: palazzo Razzi, Casa Silvestrini (vroeger een ziekenhuis) en palazzo Tortoli, naast een toren die ooit toebehoorde aan de podestà.
Voorbij de toegang tot de Via di Castello wordt de noordzijde gekenmerkt door het palazzo dei Cortesi en de opvallende torre del Diavolo, die geflankeerd wordt door de case dei Cattani.
.
Torri degli Ardinghelli
Torre degli Ardinghelli
Seconda torre degli Ardinghelli, San gimignano piazza della Cisterna
Torre dei Becci
Torre del Diavolo
Palazzo Tortoli
San Gimignano, città delle torri, galleria fotografica
San Gimignano, galleria fotografica
San Gimignano, UNESCO World Heritage Site
San Gimignano, città delle torri
Maar weinig mensen zullen zich realiseren dat het mooie middeleeuwse karakter van San Gimignano voor een groot deel geënsceneerd werd door het fascistische regime van Mussolini.
De missie van het Italiaanse fascisme bestond erin een nieuwe en aparte nationale identiteit, de italianità, te creëren en legde daarbij grote nadruk op de medioevo, waarmee de middeleeuwen en de renaissance bedoeld werden. In een regio met steden als Arezzo, Firenze, Lucca, Pisa, Siena, Volterra en San Gimignano, werd het middeleeuwse en renaissancistische verleden gebruikt om het idee van een autochtone Italiaanse culturele en intellectuele superioriteit te versterken. Toscane werd algemeen beschouwd als het hart van de italiaanse identiteit. De centrale regering in Rome vond dan ook dat door sterke banden te leggen met de autochtone tradities van het middeleeuwse Toscane, de hedendaagse politieke macht kon worden versterkt [4].
Medina Lasansky, Towers and Tourists. The cinematic city of San Gimignano, in Claudia Lazzaro, Roger J. Crum, Donatello Among the Blackshirts: History and Modernity in the Visual Culture of Fascist Italy, Cornell University Press, 2005 | www./books.google.it
San Gimignano, Piazza della Cisterna con Torre Pratellesi
San Gimignano, le torri viste dal Torrino della Rocca