De Giardino dei Tarocchi is een monumentale beeldentuin die aangelegd werd door de beeldhouwster Niki de Saint Phalle vlakbij Capalbio, een pittoresk stadje in het zuiden van de Toscane.
Op een kinderlijke en speelse wijze heeft de in 1930 geboren, Franse kunstenares er 22 sculpturen gerealiseerd die los gebaseerd zijn op de 22 figuren van de Grote Arcana van het tarot-kaartspel.
De Grote Arcana is een verzamelnaam voor 22 sleutelkaarten die deel uitmaken van het tarotspel. Deze tarotkaarten staan voor de grote, belangrijke veranderingen of gebeurtenissen in het leven. De benaming is afkomstig van het Latijnse Arcanum wat geheim betekent.
Niet alle kaarten zijn even belangrijk, en ook niet alle beelden hebben dezelfde impact op de toeschouwer. Een deel van deze sculpturen zijn gemaakt in Parijs met de hulp van Marco Zitelli, zoals Il Gatto, een eerbetoon aan vriend en collega Ricardo Menon.

De Giardino dei Tarocchi  of Tarot-tuin werd door Niki de Saint Phalle aangelegd tussen 1979 en 1998. Aan het centrale plein, waar een grote fontein omringd wordt door De tovenaar (Il Mago) en De Pausin (La Papessa), kan je links achter het waterbassin het verhoogde deel van het park bereiken. Rond La Giustizia en Gli Inamorati staan enkele kleinere sculpturen die Niki de Saint Phalle niet ter plaatse realiseerde: de profeet, het orakel en de kat, een tedere hommage aan haar vriend en medewerker Ricardo Menon. Het is een kleine keramische kat die tussen de weelderige bloemen haar eigen naam heeft geschreven.

Niki de Saint Phalle, Le Chat de Ricardo, Cimetière du Montparnasse (Parijs)

Cimetière Montparnasse", de beroemde begraafplaats in Parijs, werd opgericht in 1824. Het is een prachtig kerkhof en de rustplaats van vele kunstenaars, dichters, auteurs en intellectuelen. Het is ook de plek waar twee vrienden van Niki de Saint Phalle, Ricardo Menon en Jean-Jacques Goetzman, begraven liggen. Niki de Saint Phalle creëerde twee sculpturen die bij hun graven moesten worden geïnstalleerd. Beide mannen waren hiv-positief en stierven aan aids.

Niki de Saint Phalle was zeer betrokken bij de strijd tegen aids. In 1986 publiceerde ze het boek AIDS: You Can't Catch It Holding Hands, dat in het Engels verscheen en later ook in het Frans, Duits, Japans en Italiaans zijn weg naar een groot publiek zou vinden. In 1990 en 1991 werkte ze met haar zoon Philip Mathews mee aan de creatie van een reeks geanimeerde aankondigingen voor France Sécurité Sociale om het bewustzijn over de ziekte te vergroten. Tegen die tijd was bij een aantal vrienden van Saint Phalle de diagnose aids gesteld en waren begrafenissen helaas al te frequent geworden [3].

Een kat voor Ricardo

Ricardo Menon was tien jaar lang de assistent van Niki de Saint Phalle. Hij werkte met haar in de VGiardino dei Tarocchi en woonde er in de Toren van Babel. Ricardo Menon stelde haar voor aan de keramist, Venera Finocchiaro, die later al het keramiek voor de Tarottuin maakte. Als zelast kreeg van slopende artritisaanval, voedde, droeg en baadde Ricardo haar. Ze deelden een ongelooflijk sterke band. Saint Phalle waarschuwde Ricardo vaak voor aids, en ws bang dat hij het virus zou krijgen [3].

Ricardo stelde een mede-Argentijn, Marcelo Zitelli, voor aan Saint Phalle, die later haar volgende assistent werd. Ricardo verliet de Tarottuin en keerde terug naar Frankrijk, zonder Saint Phalle te vertellen dat hij aids had opgelopen. Pas twee jaar later, toen hij in het ziekenhuis was opgenomen, zou ze het ontdekken.
Niki de Saint Phalle vond Ricardo als een kat, trots, mysterieus en sexy. Toen hij in het ziekenhuis op sterven lag, beloofde ze hem dat ze ter ere van hem een kattenbeeld zou maken en dat op zijn graf zou plaatsen. Hij vond het een goed idee en ze begon een eervolle en gedenkwaardige plek voor hem te regelen waar hij kon begraven worden[3].

Beeld van een kat, gemaakt door Niki de Saint Phalle, voor het graf van haar vriend Ricardo Menon, begraven in 1989 op de begraafplaats van Montparnasse (Parijs) [2]