De abdij van Monte Oliveto Maggiore, een veertiende-eeuwse benedictijnerabdij is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de Crete Senesi, een emblematische streek tussen Podere Santa Pia en Siena. De abdij ligt diep verscholen in een bosrijk dal onder Chiusure. De prachtige benedictijnerabdij dateert uit de 14de eeuw en wordt nog steeds door enkele monniken bewoond.
De pittoreske ligging van de abdij in het glooiende landschap ten zuidoosten van Siena maken deze abdij tot een verplichte stop voor wie de regio bezoekt. Rond de abdij is het aride landschap van een onwezenlijke schoonheid.
Maar de grootste attractie van de abdij zijn de unieke fresco’s die de Chiostro Grande (de grote kloostergang) sieren, een meesterwerk van Luca Signorelli en Il Sodoma (Giovanni Antonio Bazzi). De wanden zijn er beschilderd met 36 taferelen die het leven verbeelden van de heilige Benedictus van Nursia, stichter van de naar hem genoemde benedictijnerorde.
De zesentwintigste scene, Come Benedetto rimprovera di violato digiuno lo fratello di Valeriano monaco wordt gelezen van rechts naar links in drie afleveringen. Op de voorgrond gaat de monnik Valeriaan, van de gemeenschap van Monte Cassino, op weg om, zoals elk jaar tijdens de vasten, het klooster te bezoeken.
Hij wordt vergezeld door een personage met een verdacht uiterlijk. Het hoofd wordt voor alle duidelijkheid versierd met hoorns. Zijn losse broekspijp laat een blote rechterdij zien. Op de achtergrond en op de top van het fresco ontdekken we de metgezellen, bij de top van de berg, die stopten om bij een bron te zitten. De gehoornde persoon snijdt een sneetje in een brood, terwijl Valériens broer drinkt, toegevend aan verleiding. Opnieuw laat Benedictus' helderziendheid hem zien dat het vasten van de bezoeker is verbroken. Mar hij vergeeft hem op de voorgrond.

Luca Signorelli, Le storie di San Benedetto, Scena 26 - Come Benedetto rimprovera di violato digiuno lo fratello di Valeriano monaco (particolare) (2)