De Abdij van San Galgano is een cisterciënzerabdij in Toscane, in een vallei tussen Siena en Massa Marittima. De bouw van het complex was het werk van cisterciënzer monniken tussen 1224 en 1288, en was geïnspireerd op de cisterciënzer kerken gebouwd in dezelfde periode in Frankrijk. De abdij is het belangrijkste voorbeeld van de cisterciënzer gotische architectuur in Toscane, en heeft juist door haar opvallende verschijning als ruïne, nog steeds een plechtige grandeur die de schoonheid van weleer suggereert.

Het verval van de abdij begon vanaf de veertiende eeuw toen hongersnood en pestepidemieën vele monniken en lekenbroeders de dood injoegen en plunderende huurlingenlegers uit Firenze het gebied onveilig maakten. John Hawkwood en zijn mannen plunderden het klooster in 1363.
De bouw door de Cistersiënzer orde in 1478 van een nieuw paleis in het veiligere Siena, het Palazzo di San Galgano, was de doodsteek voor de abdij. De laatste overgebleven monnikken verlieten op een enkeling na de abdij die overgeleverd was aan verder verval.
Vanaf de 16e eeuw verloor de abdij haar betekenis en begon de kerk te vervallen. Rond 1550 werden de loden daken van de kloosterkerk verkocht, waardoor de kerk ernstige schade opliep. In 1577 werd getracht het bouwwerk te restaureren, maar de aftakeling hield niet op. In 1786 werd de klokkentoren die 36 meter hoog was door een blikseminslag getroffen, waarna de toren en het gewelf instortten.

Suggestieve overblijfselen

De overblijfselen van de kerk, de bogen en pijlers en de nog overeind staande wanden geven nog steeds een indruk van hoe majestueus dit gebouw oorspronkelijk was.
De onvoltooide gevel heeft vier zuilen, boven de zuilen zijn uitsteeksels zichtbaar die de veranda ondersteunden, maar die nooit is gebouwd. De buitenstructuur is 72 meter lang en 21 meter breed.

De doorgang is versierd met een architraaf van een fries van acanthusbladeren.

Het interieur van de kerk, majestueus en enorm, heeft een Latijns kruis, en telt drie beuken, met 16 zuilen met prachtige gebeeldhouwde kapitelen. De bogen zijn spits met dubbele bogen. Het transept heeft drie beuken. De apsis heeft een groot en een klein rond venster die de hele architectonische structuur een buitengewoon gevoel van lichtheid en elegantie geven. Een grote oculus, met de rest van de versiering van het roosvenster, bevindt zich in het rechter transept. De zijkanten van het kerkgebouw hebben enkele en dubbele ramen met spitsbogen.

Op een paar honderd meter van de abdijruïnes staat op een heuvel een kleine kapel (Montesiepi-kapel) vol fresco's en met binnenin het beroemde zwaard in steen van San Galgano.

Algemene plattegrond van de abdij van San Galgano

Damien Wigny:

«»[5]