De Abdij van San Galgano is een cisterciënzerabdij in Toscane, in een vallei tussen Siena en Massa Marittima. De spectaculaire overblijfselen van de kerk van de abdij geven de plek een bijzondere mysterieuze uitstraling. Hier vond Tarkofsky het ideale decor voor de laatste scene van Nostalghia.

Van de kloostertuin is alleen de oostelijke kloostergang nog zichtbaar. De chiostro werd volledig verwoest in de 18e eeuw en de huidige overblijfselen dateren uit de jaren 1920, toen werd besloten enkele bogen met gekoppelde zuilen te reconstrueren met gebruikmaking van de oorspronkelijke materialen.

Het complex van San Galgano bestaat uit de beroemde kerk zonder dak, en een vervallen gebouw dat langs de rechterarm van het transept loopt en de overblijfselen van de abdij vormt. In dit gebouw bevonden zich de sacristie, de salon (parlatorio), het scriptorium, de kapittelzaal, het archief en, daarboven, de slaapzaal en de kapel van de abdij.
De sacristie bevindt zich op de begane grond en is de eerste ruimte die men van links aantreft. De sacristie is overdekt met twee grote kruisgewelven en in deze ruimte zijn nog sporen van fresco's van de oorspronkelijke picturale decoratie zichtbaar. Een deur met een spitsboog leidt naar het archief, waarvan het interieur is overdekt met een kruisgewelf.

Algemene plattegrond van de abdij van San Galgano