Scansano

Scansano is een mooi stadje in de Toscaanse Maremma, in het heuvelachtige binnenland halverwege tussen de kust en de uitlopers van Monte Amiata. Scansano wordt al sinds de oudheid bewoond, eerst door de Etrusken, later ook door de Romeinen, zoals de archeologische vindplaats Ghiaccio Forte aantoont.

Later werd het gebied geregeerd door de Aldobrandeschi, die er een kasteel bouwden. Nadat Scansano in de 16e eeuw onder de controle was gekomen van de graven van Santa Fiora, ontwikkelde het zich tot een klein stedelijke centrum zoals we het vandaag nog altijd kennen. Grote werken aan de stadsmuren veranderden het stadje drastisch, maar de vijftiende-eeuwse cirkelvormige wachttoren aan de oostkant en de karakteristieke Porta Grossetana aan de westkant getuigen nog van die middeleeuwse periode.
Onder de groothertog van Lotharingen maakte Scansano een nieuwe ontwikkelingsfase door. Leopoldo II voerde de zogenaamde estatatura door, wat betekende dat de openbare kantoren van Grosseto tijdens de zomermaanden naar Scansano werden overgebracht om te onsnappen aan de gevaren van malaria in de laagvlakten van de hoofdstad. Voor veel gezinnen betekende dit echter een permanente verhuizing.

Luce della sera in Toscana, vediamo Scansano sulla destra [2]

De kerk van San Giovanni Battista, van middeleeuwse oorsprong en omgevormd tot een collegiale kerk in 1630, werd gerenoveerd in de eerste helft van de achttiende eeuw en versierd met verfijnde stucversieringen. Het heiligdom van de Madonna delle Grazie, beter bekend als Madonna della Botte, werd aan het begin van de zeventiende eeuw gebouwd als een oratorium om een Mariadoek te huisvesten dat bijzonder geliefd was bij de Moorse gemeenschap die vanaf de tweede helft in Scansano aanwezigde karakteristieke Porta Grossetana aan de westkant, uit de zestiende eeuw.

Het Teatro Castagnoli, dat gebouwd werd tussen 1852 en 1891 door Augusto Corbi, was een van de belangrijkste theaters in de provincie Grosseto. Vanaf 1968 was het in gebruik als bioscoop en in 1982 stopte het met haar activiteiten. Het charmante theater werd aangekocht door de gemeente en werd na een grondige renovatie heropend op 22 oktober 1999. Cultureel is het nu het kloppend hart van Scansano.

Een kleine geschiedenis

Il Teatro Castagnoli, Scansano

De Stadsschouwburg van Castagnoli in Scansano is een van de belangrijkste en interessantste voorbeelden van de Jugendstilarchitectuur in Toscane. Het theater dankt zijn naam een een een opmerkelijke erfenis van Filippo Castagnoli, notaris in Scansano in de 19e eeuw, waardoorde werkzaamheden aan het theater, waarmee in 1852 was begonnen, konden worden voltooid en het gebouw in 1892 in gebruik kon worden genomen.
Het theater werd op verschillende manieren gebruikt - van schouwburg tot danszaal tot bioscoop, - tot in 1982 het theater door de gemeente werd aangekocht en met de restauratie kon worden begonnen. Het werd in zijn oude luister hersteld en aan de moderne eisen en veiligheids-voorschriften aangepast.

Il Teatro Castagnoli, Scansano

Kaart Scansano | Ingrandire mappa

Scansano grenst aan de volgende gemeenten: Campagnatico, Grosseto, Magliano in Toscana, Manciano, Roccalbegna.
Frazioni van Scansano zijn Baccinello, Montorgiali, Murci, Pancole, Poggioferro, Polveraia, Pomonte en Preselle.

Het grondgebied van Scansano strekt zich uit tussen van de heuvels de Ombrone-vallei in het noorden en van Albegna- vallei in het zuiden. Het gebied is rijk aan archeologische vondsten uit de Etruskische en Romeinse periode. De aanleg van een groot windmolenpark zorgde voor een catastrofale de visuele verstoring van dit iconische landschap.

Baccinello, met 156 meter boven zeeniveau, is de laagst gelegen frazione van Scansano, terwijl Murci met zijn 598 meter boven zeeniveau de hoogste agglomeratie van het hele gebied is. Maar de hoogste top van Scansano ligt 651 meter boven de zeespiegel. De Poggi Alti is een langgerekte bergkam waarop het Poggi Alti windmolen park geïnstalleerd is.
De energiecentrale werd in 2005 ontworpen en in 2006 gebouwd door het Spaanse concern Gamesa. Het was de eerste windkrachtcentrale in de provincie Grosseto. Oorspronkelijk waren 17 windturbines gepland, maar het project werd teruggebracht tot de huidige 10, nadat er ernstige twijfels waren gerezen over het project in het hart van het productiegebied van Morellino di Scansano.
De locatie van de turbines op de heuvelachtige bergkam die vanaf de noordoosten naar zee loopt, domineert immers het hele gebied waar het historische kasteel van Montepò zich bevindt.

Jacopo Biondi Santi, eigenaar van Castello di Montepò waar hij zijn beroemde Super Tuscans Schidione en Sassolloro maakt, verklaarde:

‘If this project is realised, it will disfigure the countryside, one of the most beautiful in Italy, which has for years imposed strict building codes to maintain the purity of its environment.’

I mulini a vento di Scansano circondano i vigneti ed il Castello di Montepò [Fonte: Rete della Resistenza sui Crinali] [6]

Het bewustzijn dat het Toscaanse landschap het grootste kapitaal is van de regio is enkel toegenomen nadat de impact van de windmolens op het Toscaanse landschap overduidelijk was geworden.

Jacopo Biondi Santi kocht het kasteel en wijndomein Castello di Montepò van de familie Greene. Charlotte Horton had met haar halfbroer Alexander Greene Castello Montepò gerenoveerd, in de jaren voor de dramatische aanleg van het windmolenpark. Ze kon het domein verkopen aan Biondi Santi, de legendarische wijnbouwer uit Montalcino, en een van de grondleggers van het Consorzio Brunello di Montalcino. Het oude verhaal liet Charlotte Horton een nieuw kasteel ontdekken in een versleten gids, Castello Potentino. Het domein was kleiner en het kasteel paste beter bij haar Toscaanse droom. Met de hulp van de architect Bolko von Schweinichen en een grote groep ambachtslieden werd het kasteel van Potentino prachtig gerenoveerd.