Poggio alla Mura, ook bekend als Castello Banfi, neemt binnen het Brunello di Montalcino wijngebied een bijzondere plaats in. Op het landgoed van maar liefst 2830 hectare zijn zo’n 850 hectare wijngaarden aangeplant, waarmee Castello Banfi de grootste en belangrijkste producent is van Brunello di Montalcino. Daarnaast worden allerlei andere wijnen gemaakt op basis van de eigen druiven van de streek of geïmporteerde druivenrassen als chardonnay of pinot grigio. Het landgoed wordt gedomineerd door een mooi gerestaureerd middeleeuws kasteel, waarin zich een glasmuseum, een wijnwinkel en twee restaurants bevinden.
Het majestueuze Banfi kasteel ligt in loc. Poggio alle Mura, Montalcino (SI), grenst in het noorden aan Camigliano, in het oosten aan Sant'Angelo Scalo, in het zuiden aan Borgo Santa Rita en in het westen aan Monte Antico.
Volg vanuit Montalcino de borden naar Grosseto en neem vervolgens, net voor je Sant'Angelo Scalo en de Orcia rivier bereikt, de afslag naar Argiano en Poggio alle Mura. Vanuit Podere Santa Pia, sla je iets voorbij Sant’Angelo scalo, linksaf, richting Argiano en Poggio alle Mura.

Een kleine geschiedenis

Naast de valleien van de Orcia en de Ombrone, was het vanaf de heuvel van Poggio alle Mura altijd gemakkelijk om de communicatieroutes tussen Siena, Monte Amiata en de Maremma te controleren. De strategische positie heeft het kasteel daarom altijd in het middelpunt geplaatst van bittere geschillen tussen de Republiek van Siena, die een vitale verbinding met de zee in deze richting zocht, de familie Aldobrandeschi, heren van het territorium van de Toscaanse Maremma, en Firenze, dat uit angst voor een te grote commerciële expansie van zijn erfvijand Siena, er belang bij had om alle toegang tot nieuwe logistieke bronnen af te sluiten [3].

Het kasteel van Poggio alle Mura werd in 1438 in zijn huidige vorm gebouwd op een heuvel bij de samenvloeiing van de rivieren Orcia en Ombrone. De ligging en de geschiedenis van het omliggende gebied doen vermoeden dat de oorsprong zelfs teruggaat tot de Longobarden, die hier een van hun wachttorens zouden hebben opgericht. Er is geen documentatie die deze theorie bewijst, hoewel het zeker is dat de bouw van de eerste versterkte kern dateert van voor het jaar 1000. De eerste grote uitbreiding dateert uit de tweede helft van de 13e eeuw [na de slag bij Montaperti, 1260]. Schriftelijke bronnen noemen Poggio alle Mura pas voor het eerst in 1377, waarbij het kasteel wordt genoemd onder de eigendommen van de erfgenamen van Francesco di Tommaso Colombini. Na de eerder genoemde reconstructie in 1438, die zo belangrijk was dat Poggio alle Mura een van de grootste kastelen op het Sienese platteland werd, werden er verdere werkzaamheden uitgevoerd in de 17e eeuw.
Een vleugel van het fort werd ondermijnd tijdens de laatste wereldoorlog en herbouwd als onderdeel van de recente prachtige restauratie ondernomen door de huidige eigenaren [3].

Teodolinda Banfi

Onder de vroegste eigenaars van het kasteel bevonden zich de families Tolomei en Placidi, de Republiek van Siena [die het kasteel confisqueerde van Ardello Placidi, die beschuldigd werd van rebellie, om het over te dragen aan de Spedale di Santa Maria della Scala], en opnieuw de Placidi. Tegenwoordig is het eigendom van Banfi SpA, die er een belangrijk centrum voor wijntoerisme van heeft gemaakt [3].
Het verhaal van het huidige Castello Banfi heeft een duidelijke Italiaanse oorsprong. Banfi werd in 1978 opgericht door de Italiaans-Amerikaanse broers John en Harry Mariani, exporteurs van Italiaanse wijnen in de Verenigde Staten met Banfi Vintners, een bedrijf dat in 1919 werd opgericht door hun vader Giovanni F. Mariani Sr., die gepassioneerd was geraakt door eten en wijn tijdens zijn ervaringen als jongen in Italië, toen hij te gast was bij zijn tante Teodolinda Banfi, een vrouw die opgroeide naast kardinaal Achille Ratti die in 1922 benoemd werd tot paus Pius XI. De naam van het bedrijf, Banfi, is afgeleid van deze Teodolinda, een opmerkelijke vrouw met een formidabele persoonlijkheid, en een groot wijnkenner en -expert, zo staat het in de annalen van de familiegeschiedenis [4].

Het is niet eenvoudig om de architecturale indeling van het castello te lezen vanwege de verschillende lagen die door de eeuwen heen zijn ontstaan. Het kasteel, met een min of meer regelmatige vierkante vorm, is gebouwd rond een binnenplaats waarvan drie zijden worden ingenomen door verschillende gebouwen. De vierde wordt omsloten door een gordijnmuur. Aan deze voorkant opent zich de toegangspoort. Een gekanteelde toren rijst op uit het complex.
Langs de buitenste omtrek kan men hier en daar nog de gewelfde kelder zien en de prachtige toren op de noordelijke hoek, de enige met het oorspronkelijke middeleeuwse uiterlijk. Aan de noordkant is er een tweede toegangspoort, die toegankelijk is via een stenen helling [latere toevoeging] die rust op twee grote bogen.

Het erehof, dat veranderde toen het kasteel een palazzo werd,  is een prachtig voorbeeld van renaissance architectuur met lage bogen op achthoekige pilaren, een grote open haard, geribde gewelven, versierde lunetten en een Medici wapenschild dat dateert uit de 16e eeuw, na de val van Montalcino. Sommige schietgaten zijn nog steeds te zien. Ze bevinden zich vandaag de dag net boven de grond. Dit toont aan dat het gebied voor de muren werd opgehoogd.
Met de latere toevoeging van binnengebouwen werd een tweede, niet versierd dienstportiek gecreëerd. Tegenwoordig is in het kasteel ook  het Glas- en Wijnmuseum gevestigd [3].