Bernardo Rossellino

Bernardo di Matteo Gamberelli (1409 – 1464), beter bekend als Bernardo Rossellino, was een Italiaanse beeldhouwer en architect. Hij werd geboren in Settignano nabij Firenze, en was een leerling van Leone Battista Alberti. Hij voltooide het Palazzo Rucellai (1446-51) van Leon Battista Alberti waarvppr hij ook de binnenplaats ontwierp. Bernardo Rossellino was vooral actief was in Toscane en Rome, maar werd toch vooral bekend door zijn transformatie van Pienza in opdracht van Enea Silvio Piccolomini. Het kleine dorp werd omgevormd tot wat de humanistische Paus beschouwde als een utopische stad, die de beginselen en de filosofie van de klassieke oudheid en de grote Italiaanse Renaissance zou belichamen.
In drie jaar werd een complex van mooie en harmonieuze gebouwen opgetrokken rond een elegant en suggestief centraal plein: van de kathedraal van de Assumptie, die majestueus boven de andere gebouwen uitsteekt, tot het Palazzo Comunale, het Palazzo Borgia en de pauselijke residentie of het Palazzo Piccolomini, dat gelijkenissen vertoont met het Palazzo Rucellai in Firenze. Tot op de dag van vandaag is Pienza een van de meest spectaculaire en geslaagde voorbeelden van rationele stadsplanning.
Voor Pius II bouwde hij  ook het  palazzo Nerucci in Castel de Piano en het  palazzo Piccolomini in Siena, ook bekend als het Palazzo delle Papesse, omdag het gebouwd werd tussen 1460 en 1495 voor Caterina Piccolomini, de zus van Pius II.

Net als het Florentijnse paleis wordt dit palazzo gekenmerkt door de bossage (bugnato) of ongeslepen steen en de opvallende pilasters. Maar de echte originaliteit van dit gebouw is de zuidkant die bestaat uit drie boven elkaar liggende loggia's die uitkijken over de vallei. Als je het paleis niet binnengaat, wandel dan even het straatje dat langs de zijkant van de kathedraal afdaalt om de loggia's te bewonderen.
De tuin bestaat uit vier bloemperken, omzoomd door dubbele buxushagen en laurierstruiken, waarvan het gebladerte in de vorm van een koepel gesnoeid is.. Er is een volmaakte vervlechting van kunst en natuur, een vaag begrip in het humanistische denken, waarvan de paus een fijnzinnig vertolker en onbetwiste protagonist is.

Palazzo Piccolomini giardino, de hangende tuin

De kleine tuin met buxushagen wordt begrensd door een loggia met drie rijen bogen. Onder het eerste tuinterras is een limonaia of wintertuin ingericht. Het panoramische uitzicht over Val d 'Orcia dat door de drie bogen in de achterwand zichtbaar wordt is het eigenlijke onderwerp van deze magistrale tuin waar architectuur en natuur perfect in balans zijn, een plaats van contemplatie en meditatie zo typerend voor de humanistische tijd.

David Watkin:

«Het Palazzo Piccolomini is sterk geïnspireerd op Alberti's Palazzo Rucellai; nieuw is echter de tuingevel over drie verdiepingen, elk voorzien van een open loggia, opdat Pius II van daar zou kunnen genieten van het uitzicht over het landschap. Sinds de villa van Plinius is dit het eerste voorbeeld van een gebouw waarbij de ligging en de indeling van de vertrekken werden bepaald door het uitzicht dat ze boden.»[4]

Het paleis werd gebruikt als filmset voor verschillende scènes in de films L'arcidiavolo met Vittorio Gassman, Le piacevoli notti opnieuw met Gassman en Ugo Tognazzi, en voor Zeffirelli's Romeo en Julia. Ook in de TV-serie I Medici werden veel scènes opgenomen in het paleis en op het plein ervoor.

Openingsuren Palazzo Piccolomini

16 Oktober - 14 maart

van dinsdag tot zondag  10,00-16,30
Laatste toegang om 16,00

15 MAart - 15 Oktober

van dinsdag tot zondag 10,00-18,30
Laatste toegang om 18,00

25 December tot 1 januari

open van 14.00 tot 18.00
Laatste toegang om 17,30