De Piccolomini-bibliotheek is een monumentale omgeving van de kathedraal van Siena. Gelegen langs de linker zijbeuk, vóór het transept, werd het in 1492 gebouwd door de aartsbisschop van Siena, kardinaal Francesco Piccolomini Todeschini (later Paus Pius III) om de rijke bibliotheek van zijn oom Paus Pius II te bewaren.

Francesco Piccolomini gaf Pinturicchio de opdracht de muren van de bibliotheek met fresco's te decoreren met scènes uit het leven van zijn oom Enea Silvio Piccolomini.

Elke scène is gelabeld met een Latijnse inscriptie, ontleend aan de biografie van de paus door de humanistische schrijver Giovanni Antonio Campano en de commentaren, geschreven door Enea Silvio zelf. Het verhaal begint aan het einde van de kamer naast het rechter raam en gaat dan met de klok mee door de kamer.

Elke afzonderlijke scène wordt omlijst door illusionistische zuilen en bogen, versierd met een mooi gesimuleerde rode en witte marmeren lambrisering. We lijken door de bogen van een gigantische loggia te kijken naar de scènes uit het leven van Enea Silvio, een reeks van opeenvolgende spektakels waarin een groot aantal personnages in kleurrijke kostuums tegen fantasievolle architecturale of landschappelijke achtergronden afgebeeld worden.
De latere Paus Pius II werd in een groot gezin op 18 oktober 1405 geboren in een klein dorpje Corsignano. Enea groeide op in een arm gezin met achttien kinderen, waardoor hij zijn hele jeugd op het land mee moest werken. Enea ging pas studeren aan de universiteit van Siena op twintigjarige leeftijd.
Kardinaal Domenico Capranica ontmoette Enea in Siena en herkende zijn uitzonderlijke talent. Hij stelde Enea aan als secretaris en liet hem meereizen naar het concilie van Basel.
Als assistent van Domenico Capranica, de bisschop van Fermo, reist Enea naar Zwitserland om er het concilie van Basel bij te wonen dat in 1431 plaatsvond. In deze eerste scene van de frescocyclus in de Piccolomini bibliotheek zien we het vertrek van Enea naar Genua en de storm die de reizigers zou teisteren. De ruiter vòòr het witte paard is Kardinaal Domenico Capranica.

Het sfeervolle maar dreigende landschap op de achtergrond

Pinturicchio, Liberia Piccolomini, 1502-07 circa, Enea Silvio Piccolomini parte per il concilio di Basilea [1]

Zeldzaam is de beschrijving van een sfeervolle gebeurtenis in de Italiaanse renaissanceschilderkunst, hier gedicteerd door verhalende vereisten, die was opgelost met grote zwarte wolken die raften, in de vorm van onzichtbare regen, naar de zee, verlicht door de gouden schijn van bliksem. Een soortgelijk effect is te vinden in het fresco van de Rode-Zeepassage in de Sixtijnse Kapel. Het effect dat de storm op de schepen heeft is aan de linkerkant goed vertegenwoordigd, terwijl de rechter wordt gedomineerd door het heldere weer en het aangename uitzicht op een ommuurde stad. De rit, die naar rechts leidt, toont een grote verscheidenheid aan figuren en personages, zowel in kleding als in attitudes; de keuze van de personages, die moest worden geïnspireerd door de iconografische traditie van de cavalcades van de koningen, toont zowel ridders en mensen te voet, en tal van tekenen van de rangorde van elk: van de kleding van een kardinaal, tot de halberdier van achteren met zijn opzichtige kleren, van de ridder links met een windhond aan de leiband, het exotische witte paard met lange oren, tot een nieuwsgierige reiziger met een verbonden gezicht en een soort paraplu voor een hoed [7].

Raphael's maakte voor deze scène zijn er voorbereidende tekeningen, vooral met betrekking tot de ruiters te paard [3].