Door het magistrale zelfportret centraal in het midden is dit is het meest bekende fresco van Il Sodoma. Het is de derde scène van de frescocyclus in het Chiostro Grande van de Abdij van Monte Oliveto Maggiore in Asciano. De prachtige frescocyclus over het leven van Benedictus werd in niet minder dan 36 taferelen geschilderd door Luca Signorelli (1495) en Antonio Bazzi (Il Sodoma, 1505).
De fresco's portretteren belangrijke gebeurtenissen in het leven van Sint-Benedictus op basis van het boek "Dialogen" (Libro II dei Dialoghi) van Gregorius de Grote.
Signorelli begon met gebeurtenissen uit het volwassen leven van Sint Benedictus. Sodoma voltooide de reeks door eerdere en latere gebeurtenissen toe te voegen. De fresco's zijn in chronologische volgorde.
Het zelfportret in de derde scene, Hoe Benedictus door gebed de graanzeef herstelde die door zijn dienaar gebroken was
Het rechter gedeelte van tafereel, gescheiden van de vorige door een antiek versierde kolom, vindt buiten plaats. Aan de voorzijde van een imposant gebouw staan drie figuren op de voorgrond: links in het midden een volledig zelfportret van Sodoma dat zich door zijn realisme en pracht onderscheidt van de andere figuren.
De schilder beeldt zichzelf af in een geweldig hofgewaad. Hij draagt een grote grijze baret, zijn haar valt breeduit over zijn schouders. Een lichte glimlach ligt op zijn lippen, hij kijkt de toeschouwer recht in de ogen. In zijn gehandschoende linkerhand houdt hij een lang zwaard vast, waarvan het punt op de grond rust.
Il Sodoma beeldde in deze frescocyclus veel dieren af. Hier zien we op de achtergrond een zwaan die drinkt uit een plas water, terwijl aan de voeten van Sodoma zijn huisdieren rondscharrelen (twee tamme dassen, waarvan er een een ketting met halsband draagt). Op de voorgrond de vervaagde contouren van twee zwarte kraaien, de rechter grijpt met de snavel de staart van een das.
Il Sodoma was gepassioneerd door dieren. Volgens Vasari hield hij allerlei dieren, zodat zijn kleine huis eruitzag als een Ark van Noach, vol met "dassen, eekhoorns, berberapen, kleine paarden van Elba, Vlaamse gaaien, dwergduivinnen, Indische tortelduiven en alles wat handen konden vasthouden" [1]. Een van de de favoriete huisdieren van de schilder was een grote zwarte kraai, die hij geleerd had om zijn naam, Giannantonio uit te spreken en daarbij ook zijn manier van spreken te imiteren.[2]
|