Luca Signorelli was een Italiaanse Renaissance-schilder, vooral bekend om zijn talent als tekenaar en zijn gebruik van het visuele effect van raccourci (tekening in verkort perspectief). Zijn enorme fresco's van in de san Brizio kapel, geschilderd tussen 1499 en 1503 in de kathedraal van Orvieto, worden beschouwd als zijn meesterwerk. Na zijn tijd in Orvieto werd hij door paus Julius II terug naar Rome uitgenodigd om samen te werken met Perugino, Pinturicchio en Il Sodoma in het Vaticaan.
In het het Chiostro Grande van het klooster van Monte Oliveto Maggiore in Chiusure (Siena) schilderde hij acht fresco's, die deel uitmaakten van een uitgebreide reeks van het leven van de heilige Benedictus, stichter van de naar hem genoemde benedictijnerorde.
Deze vierentwintigste scene, Come Benedetto resuscita lo monacello cui era caduto lo muro addosso, werd geschilderd door Luca Signorelli.

In de vierentwintigste scene, waarin Benedictus een monnik opnieuw tot leven brengt, verdeelt Signorelli het verhaal in drie taferelen. In de achtergrond zien we een mooi landschap met de abdij van Montecassino.