De abdij van Monte Oliveto Maggiore, een veertiende-eeuwse benedictijnerabdij is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de Crete Senesi, een emblematische streek tussen Podere Santa Pia en Siena. De abdij ligt diep verscholen in een bosrijk dal onder Chiusure. De prachtige benedictijnerabdij dateert uit de 14de eeuw en wordt nog steeds door enkele monniken bewoond.
De pittoreske ligging van de abdij in het glooiende landschap ten zuidoosten van Siena maken deze abdij tot een verplichte stop voor wie de regio bezoekt. Rond de abdij is het aride landschap van een onwezenlijke schoonheid.
Maar de grootste attractie van de abdij zijn de unieke fresco’s die de Chiostro Grande (de grote kloostergang) sieren, een meesterwerk van Luca Signorelli en Il Sodoma (Giovanni Antonio Bazzi). De wanden zijn er beschilderd met 36 taferelen die het leven verbeelden van de heilige Benedictus van Nursia, stichter van de naar hem genoemde benedictijnerorde.
Dit is de twaalfde scene, de eerste scene op de zuidelijke muur.

De twaalfde scene. Hoe Benedictus de twee Romeinse jongens Mauro en Placido ontvangt

Benedictus' roem begon te groeien, en de inwoners van Rome kwamen hem massaal bezoeken en boden hem hun kinderen aan om hen op te voeden. Eutyche stelde Benedictus voor aan Maurus, en de patriciër Tertulle, aan zijn zoon Placide. De twee jonge mensen zullen belangrijke medewerkers van Benedictus worden.
Beide kinderen worden vergezeld door hun vaders en een indrukwekkend escorte, we zien de wervelende groep mensen terwijl ze Rome verlaten, Subiaco binnen te gaan en het eerste plan in grote wanorde te bezetten. Deze geanimeerde en overvolle fresco van personages bevat opvallende portretten, en sommigen hebben die van Signorelli en Fra Angelico herkend.

Deze drukke scène toont opnieuw de duidelijke invloed van de Pinturicchio-cyclus in de Piccolomini-bibliotheek in Siena. Sodoma's inspiratie was misschien wel de kroning van paus Pius III, die evenzo vol zit met figuren. Sodoma woonde sinds 1500 in Siena en daar absorbeerde hij veel van Pinturicchio's wereld van veredelde bruidegommen en dichte menigten gevuld met heraldische kleur, waardoor het een deel van zijn eigen stilistische repertoire werd.

Opmerkelijk is de monumentaliteit van de hoofdgroep van Benedetto en die van de ridders en van de gewapende mannen onder wie een prachtig paard staat; Op de achtergrond monumenten van Rome en het portret van Signorelli en andere hedendaagse schilders.