Dit is de vierde scène van de frescocyclus in het Chiostro Grande van de Abdij van Monte Oliveto Maggiore in Asciano. De prachtige frescocyclus over het leven van Benedictus werd in niet minder dan 36 taferelen geschilderd door Luca Signorelli (1495) en Antonio Bazzi (Il Sodoma, 1505).

Signorelli startte de beschildering van de Chiostro Grande in 1495,  maar  onderbrak zijn prachtige reeks fresco’s om de San Brizio kapel (1499-1503) in de kathedraal van Orvieto te beschilderen.  
Il  Sodoma vervolledigde de cyclus in de abdij  vanaf 1505. De fresco's portretteren belangrijke gebeurtenissen in het leven van Sint-Benedictus op basis van het boek "Dialogen" (Libro II dei Dialoghi) van Gregorius de Grote. Een van de bronnen van Gregorius was de abt van Subiaco, en de enige bron die nog in leven was toen Gregorius zijn Dialogen schreef.[3]
Deze scene toont hoe de monnik Romanus Benedictus kleedt als een kluizenaar. Het tafereel speelt zich af in de vallei onder Subiaco, een stadje ten oosten van Rome. Benedictus koos dus voor de eenzaamheid als weg naar de Verlossing. Met de hulp van de monnik Romanus, slaagde Benedictus erin zich in de wildernis geheel op een contemplatief leven toe te leggen.[3] Zijn reputatie als spirituele gids maakte dat vrij snel een aantal volgelingen hem opzochten en zich ook in de omgeving vestigden. Zo ontstonden daar meerdere religieuze gemeenschappen.