De abdij van Monte Oliveto Maggiore, een veertiende-eeuwse benedictijnerabdij is een van de belangrijkste bezienswaardigheden van de Crete Senesi, een emblematische streek tussen Podere Santa Pia en Siena. De abdij werd in de vroegen 14de eeuw door drie vrienden uit Siena gesticht. Diep verscholen in een bosrijk dal onder Chiusure, lieten ze een klooster bouwen, Monte Oliveto, letterlijk vertaald olijfberg. Zij besloten zich uit het gewone leven terug te trekken en te gaan leven volgens de regels van de heilige Benedictus van Nursia. De prachtige benedictijnerabdij wordt nog steeds door enkele monniken bewoond en herbergt enkele unieke kunstschatten.

Het belangrijkste kunstwerk van de abdij is de unieke frescocyclus in het Chiostro Grande (de grote kloostergang), een meesterwerk van Luca Signorelli en Il Sodoma (Giovanni Antonio Bazzi). De wanden zijn er beschilderd met 36 taferelen die het leven verbeelden van de heilige Benedictus van Nursia, stichter van de naar hem genoemde benedictijnerorde.
Dit is de vijftiende scene waarin Benedictus de stukken van een gebroken bijl uit het water vist en de bijl herstelt.
Het verhaal heeft niet veel om het lijf, en geeft de schilder Il Sodoma de gelegenheid zijn grote voorliefde voor het landschap uit te leven.

Il Sodoma, le storie di San Benedetto, Scena 15 - Come benedetto fa tornare nel manico uno roncone che era caduto nel fondo di un lago (particolare del paessaggio) (2)

De vijftiende scene.

Het grootste deel van het fresco wordt genomen door een geweldig landschap van een meanderende rivier, heuvels en de zee. Rechts zien een jongeling een vrolijke duik nemen van een oude brug, onder de brug zien we hem zwemmen en langs een oude trap omhoog klauteren. Een ander personage wringt zijn natte haar uit, anderen kleden zich uit, worstelen of voldoen aan een natuurlijke behoefte.