Ter gelegenheid van het feest van de heilige, op 23 april, is het heiligdom het aankomstpunt van de stoet van San Giorgio, een suggestieve ceremonie die wordt bijgewoond door de inwoners van Montorgiali en die van de naburige dorpen. Deze oude gewoonte is bedoeld om het gevecht van San Giorgio met de draak te herdenken en te herbeleven in authentieke kostuums. Een middeleeuws re-enactment dat veel charme heeft en gevolgd wordt door een pranzo in openlucht.

De legende van Sint Joris, La leggenda di San Giorgio

De cultus van de heilige verspreidde zich rond de vijfde eeuw en hij wordt vereerd in de christelijke tradities van zowel het Westen als het Oosten, terwijl hij in de islamitische hagiografie de titel van 'profeet' heeft [3].
Er zijn geen historische gegevens over Sint-Joris bekend. De enige bron waarin hij wordt genoemd is een verzameling legenden over heiligen, de Legenda aurea. Daarin zijn meerdere verhalen uit de Griekse mythologie in een aangepaste vorm herverteld waarbij een - al dan niet werkelijk bestaande - christen de rol van de Griekse held overneemt. In de Griekse mythen komen diverse draken voor en één ervan wordt door Perseus verslagen. De in 1260 gepubliceerde Legenda aurea is de oudste bron waarin Joris met een draak in verbinding wordt gebracht.
Sint-Joris zou tussen 275 en 285 n.Chr. geboren zijn in een christelijke familie in Lod in de toenmalige Romeinse provincie Syria Palaestina. Zijn vader kwam uit Cappadocië, zijn moeder uit Palestina. Zijn vader, een officier in het leger, stierf toen Joris nog jong was. Als volwassene werd Joris militair en hij bracht het tot officier in het leger van Diocletianus. Toen deze een decreet uitvaardigde waarin de vervolging van christenen werd bevolen, weigerde Joris aan de vervolging deel te nemen, en verklaarde hij zelf christen te zijn. Hierop liet Diocletianus hem vermoorden.
Over het veronderstelde leven van Joris doet de Legenda Aurea verder geen mededelingen[5].

Het kleine dorpje Montorgiali heeft zich de legende van Sint Joris toegeëigend.