Luca Signorelli was een Italiaanse Renaissance-schilder. Zijn monumentale fresco's in de San Brizio kapel, geschilderd tussen 1499 en 1503 in de kathedraal van Orvieto, worden beschouwd als zijn meesterwerk.

Op 5 april 1499 ondertekende Signorelli het contract voor de voltooiing van de decoratie van de gewelven van de Cappella Nova (later de Kapel van San Brizio genoemd) in de kathedraal van Orvieto, een reeks fresco's waarmee Fra Angelico en zijn assistenten, waaronder Benozzo Gozzoli, in de zomer van 1447 waren begonnen.

Het is een groep zeer omvangrijke fresco's met godsdienstige motieven, maar ook met figuren uit het werk van Dante, speciaal de eerste elf boeken van het Purgatorium. De voor deze renaissancejaren vernieuwende fresco's waren in hun tijd zeer opmerkelijk en hebben veel andere kunstenaars beïnvloed.

Op de toegangsmuur, smaller gemaakt door de toegangsboog, bevindt zich het toneel van de Finimondo, het einde van de wereld. Het eerste fresco, te beginnen aan de linkermuur, is  Predica e fatti dell'Anticristo, de preek van de antichrist.
Dan volgen achtereenvolgens Beati in Paradiso, Dannati all'Inferno, Salita al Paradiso e chiamata all'Inferno.
Het laatste grote fresco stelt de wederopstanding van de doden voor, la Resurrezione della carne. Onder deze monumentale muurschilderingen zien we ook portretten van verscheidene dichters en filosofen, o.a. Dante, Vergilius en Ovidius.

I dannati all'inferno

De tweede lunet op de rechtermuur toont de I dannati all'inferno, de verdoemden in de hel. Het was het eerste fresco dat geschilderd  werd en is door de directheid van het beeld een van de meest geslaagde voorstellingen.
De scène waarin het wemelt van naakte mensenlichamen en demonen met kleurige ledematen is rijk is aan groteske verzinsels, grappen, erotische toespelingen en wulpse foefjes[4].
In dit detail van een mooie naakte vrouw die op de grond ligt, schreeuwend van angst voor de verschrikkelijke straf die haar wacht door de duivel die haar gevangen heeft en over haar heen uittorent, zien we de verbeeldingskracht en inventiviteit van Signorelli.

Een beroemd detail is dat van de vliegende demon die een rondborstige zondares op zijn schouders draagt en haar grijnzend aankijkt, duidelijk tevreden met zijn gevangene. Een andere verdoemde vrouw in het gevecht wordt van achteren aangevallen door een demon die in haar oor bijt, en voor hen wordt een welgevormde vrouw tegen haar wil opgetild door een blauwe demon met een hoorn op haar voorhoofd: dit is een zelfportret van Signorelli, dat duidelijk zinspeelt op een in die tijd zeker bekende "privé" affaire met de blonde vrouw, die hem wellicht ontrouw is geweest; hij beeldde haar af in veel van de verdoemden (waaronder die op de vliegende duivel en die op de voorgrond krijsend terwijl een duivel over haar heen staat en haar met zijn voet tegenhoudt), evenals de prostituee in de antichristscène[4].

Luca Signorelli, I dannati all'inferno (particolare demoni tormentando i dannati nell'inferno),
1499-1502, Cappella di San Brizio, Duomo di Orvieto [5]