Het fresco is de drieëndertigste scene van de cyclus Storie di San Benedetto die Il Sodoma schilderde in de Abdij Monte Oliveto Maggiore in Asciano (Toscane). Het is een van de hoogtepuntenvan de frescoschilderkunst tijdens de renaissance.

De zesendertig scènes van deze frescocyclus vormen een van de meest complete beschrijvingen van het leven van Sint-Benedictus. De scene's zijn gebaseerd op het verslag van San Gregorio Magno of Paus Gregorius I in zijn Libro II dei Dialoghi. Elk fresco toont een gebeurtenis uit het leven van Benedictus en heeft een titel die onder het fresco is geschilderd. 
Een opmerkelijke scène van de cyclus is gewijd aan het verhaal van twee hooghartige en spraakzame nonnen die Benedictus had gedreigd met excommunicatie (Scene 33). Beiden stierven kort daarna, en tijdens de mis zag hun verpleegster hoe zij opstonden uit hun graven en wegvluchtten uit de kerk. Benedictus gaf de gastheer prompt toestemming aan de dwalende zielen en lokte hen terug naar de schoot van de gemeenschap.

De compositie van deze scène is duidelijk schatplichtig aan de cyclus van Pinturicchio in de Piccolomini-bibliotheek in Siena. De vorm van het interieur en de opstelling van de beeldruimte zijn ontleend aan de scène van Enea Silvio Piccolomini's kroning als Pius II, terwijl de groepering van figuren, vooral die van degenen die van achteren op de voorgrond zijn gezien, herinneren aan de scène waarin Piccolomini wordt verheven tot de rang van kardinaal.

Scène 33 van de cyclus over het leven van Benedictus toont hoe Benedictus postume absolutie geeft aan twee nonnen. Tijdens de mis vluchtten de vrouwen uit hun graf, nadat Benedictus ze had bedreigd met excommunicatie.