Daniel Spoerri

In 1977 realiseert de groep kunstenaars Zig et Puce in het forum van Beaubourg De Crocrodrome [14]. Het veelkoppig monster waarin de bezoeker als op de kermis een verrassingstraject aflegt is ongeveer dertig meter lang, vijftien meter breed en tien meter hoog, het is half draak, half schip, half grot, half paleis. Naast een gigantische flipperkast van Bernhard Luginbühl, een kleine spooktrein is een monster van Niki de Saint Phalle een van de meest opvallende attracties. Geïntegreerd in de Crocodrome, maar toch onafhankelijk van het bouwwerk staat Daniel Spoerri's La boutique aberrante, waarin verschillende objecten die hebben toebehoord aan historische figuren (zoals de pantoffels van Catharina II van Rusland) gestalte geven aan een museum van fetisjisme. Bernhard Luginbühl, Niki de Saint Phalle, Jean Tinguely, Daniel Spoerri en hun assistenten, Seppi Imhof, Rico Weber en Paul Wiedmer, werken ook tijdens de duur van de tentoonstelling verder aan De Crocrodrome en demonstreren hun ambigue houding tegenover het museum als gevestigd instituut[15].

Op 23 april 1983 organiseerde Daniel Spoerri in de tuinen van het Domaine du Montcel in Jouy-en-Josas een feest Déjeûner sous l'herbe, of L'Enterrement du tableau-piège. Op die dag kwamen zo'n 80 mensen, alle illustere leden van de culturele elite, bijeen om deel te nemen aan een performance van Eat-Art, waaronder bevriende kunstenaars als Niki de Saint-Phalle, César, Arman, Pierre Soulages, Erro, galeriehouder Daniel Templon, kunstcriticus Catherine Millet en de schrijver Alain Robbe-Grillet. Na het feest worden de overblijfselen van het banket begraven en bedekt in een greppel van 40 meter die in het park is uitgegraven.

Vanaf 1989 woont Daniel Spoerri regelmatig in Italië, eerst in Arcidosso en daarna in Seggiano (in de provincie Grosseto), waar hij op de noordelijke hellingen van Monte Amiata een begin maakt van zijn Giardino, een parkmuseum waarin hij werken van zichzelf en van bevriende kunstenaars verzamelt. Zo ontstond de Tuin van Daniel Spoerri, sinds 1997 onder auspiciën van de Stichting «Hic terminus haeret - Il Giardino di Daniel Spoerri». Daniel Spoerri verlaat Parijs om permanent in de Toscaanse heuvels te gaan wonen en in 2005 ontvangt de kunstenaar het ereburgerschap van de gemeente Seggiano.

Sinds 2007 woont Spoerri ook in Wenen.

Il Giardino di Daniel Spoerri

Rond 1990 kocht Spoerri een terrein van 18 hectare in de buurt van Monte Amiata, een uitgedoofde vulkaan in het zuiden van Toscane. In de loop der jaren is daar een beeldenpark ontstaan met eigen sculpturen en kunstwerken en installaties van bevriende kunstenaars.

Werken van Daniel Spoerri in de Giardino

Bibendum, 1998, bronzo.
Colonna del ri-nascimento, 1987-1991, bronzo.
Tavolo di marmo, 1992, gambe di scarti di fonderia.
Unicorni/Ombelico del mondo, 1991, nove pezzi in bronzo.
Idolo, 1990, bronzo.
Ingresso vietato senza pantofole, 1986, bronzo.
Colazione eterna, 1994, bronzo.
Pranzo eterno, 1994, bronzo.
Il gocciolatoio di tritacarne, 1962-1991, bronzo.
La tazza, 1991, bronzo e capitelli in marmo rosso di Venezia.
I giocolieri, 1985, sette figure in bronzo.
I giurati, 1985, dodici figure in bronzo e scala in tufo.
I manichini, 1992, sette figure in bronzo.
Guerrieri della notte, 1982, tredici pezzi in bronzo.
Tintin - l'elefante, 1993, bronzo.
Albero dei crani, 1993, bronzo.
Mazzo di fiori, 1994, ferro, specchio, marmot.
La bella e la bestia, 1985-1996, bronzo.
Il diavolo e la donna impudica, 1985-1997, bronzo, pietra e filo spinato.
Santo Grappa, 1970, bronzo.
Il licantropino, 1997, bronzo.
Capella dei crani, 1997, collezione di crani di monaci tibetani, crani di scimmia e teste di mummie egiziane e copte.
La tomba del poeta, 1997, bronzo, edera, pietra.
La voliera degli uccelli addormentati, 1997, collezione di nature morte tra il XIX e il XX secolo, bronzo, ferro, mattoni.
La serra dei fiori elettrici, 1997, struttura in alluminio.
Il galletto e la mantide irreligiosa, 1992, bronzo.
Divano d'erba, 1985-1993, erba, ferro, terra.
Sentiero murato labirintiforme, 1996-1998.
Il guardone, 1996-1998, oculare, ferro, bronzo.
Chambre No. 13 de l'Hotel Carcasonne, Rue Mouffetard 24, Paris, 1959-1965, 1998, bronzo.
Forno Trullo-teste-fumanti, 1995-2000, pietra, bronzo.
La fossa comune dei cloni, 2000, bronzo, mattoni.
La piramide della donna sul bastone nodoso, 1999-2001, ferro, bronzo.
Otto incubi magri, 2002, bronzo.
La Bersagliera, 2002-2003, bronzo.
Mucchio di ferri da cavallo e catene, 2004-2005, pietra, ferro, colore.
L'Orto delle urne, 2005, bastoni da passeggio, urne e piante di pomodori.
Bianco? Nero?, 2005, bronzo, ferro.
Corridoio di Damocle, 2002-2008, ferro, falce.
Duodecim ultimae cenae de claris mulieribus, 2008, marmo di Carrara.
Il pontecino del gorilla, 2008, bronzo, mattoni.
"Tarot", 2008, bronzo.
Il Fantasma, 2011, marmo delle cave Michelangelo di Carrara.
Le rane acrobatice, 2008, bronzo.
Il funerale del tableau-piège, 1982-2012, bronzo.
Buddha nell'albero, 2009, bronzo.