De Allegorie en Effecten van goed en slecht bestuur is een cyclus van fresco's van Ambrogio Lorenzetti (1290-1348), in het Palazzo Pubblico van Siena. De fresco's werden geschilderd in 1338-1339 in opdracht van de stadsbestuurders, de Nove, die zich in deze kamers verzamelden, de Sala della Pace of Sala dei Nove. Op het fresco, dat drie muren van deze Raadkamer beslaat, zijn aan de ene kant de gevolgen van goed bestuur te zien en aan de andere kant de effecten op de stad en het platteland als er slecht bestuurd wordt. De fresco's vormen een van de omvangrijkste en belangrijkste profane muurschilderingen uit de Middeleeuwen.

De Effecten van het Goede Bestuur op de stad en op het platteland zien we op de rechtermuur. Centraal schilderde Lorenzetti een van de open poorten van Siena. Rechts van de stad, buiten de stadsmuren, is het platteland afgebeeld.

Ook het platteland profiteert van goed bestuur: er is een komen en gaan van edellieden en van boeren met hun vee en graan. Er zijn villa's, kastelen, fattorie, er wordt gezaaid en de oogsten zien er goed uit, er is een goede infrastructuur (de wegen en de brug rechtsonder), hier is men vrij om te reizen zonder bang te hoeven zijn.

Rechtsboven de stadspoort schildert Lorenzetti Securitas als een gevleugelde figuur van klassieke afkomst. Zij ontrolt een spreukband waarop we lezen hoe het Goede Bestuur ook veiligheid en rust brengt voor de burgers:

«Senza paura ogn'uom franco camini
e lavorando semini ciascuno
mentre che tal comuno
manterrà questa donna in signoria
ch'el alevata arei ogni balia»

Vanaf de poort van de stadsmuren daalt een verharde weg af die leidt naar het platteland rond Siena. De helling van de weg wil de hoogte van de stad Siena realistisch weergeven, waar sommige poorten echt op een bepaalde hoogte liggen en alleen bergopwaarts bereikbaar. Onderweg zien we edelen te paard die op het platteland met een valk gaan jagen. Op hun weg kruisen ze twee goed geklede burgers, die ook te paard, terugkeren naar de stad. Achter hen hoedt een man la cinta, het breoemde cinta senese-varken dat zijn naam dankt aan de 'witte band' (cinta) die het om de houders en voorpoten heeft.
Op de voorgrond jaagt iemand met een kruisboog in het lange gras.

Een permanente zorg van het communale bestuur was de consolidatie van het grondgebied van de stadstaat – het territorium van de contado. De hele veertiende eeuw door werkte Siena aan de stelselmatige uitbreiding van zijn heerschappij over zo’n 300 gemeenten in de contado, meest kleine agrarische nederzettingen maar ook stadjes van behoorlijke omvang zoals Grosseto en Massa Marittima [4]. In de Sala del Mapamondo had Ambrogio Lorenzetti ook een kaart geschilderd die geen wereldkaart was zoals de naam van de zaal laat vermoeden, maar een gedetailleerde kaart van het grondgebied van Siena. Boven deze kaart schilderde Simone Martini het majestueuze ruiterportret van Guidoriccio da Fogliano, de condottiere die in dienst van Siena vele stadjes zou veroveren.