Lucignano, een dorp met een karakteristieke middeleeuwse structuur, ligt op 28 km ten zuidwesten van Arezzo, en werd bekroond met de Bandiera arancione van de Italiaanse Touring Club. Het dorp heeft een panoramische ligging en een interessante elliptische stedelijke lay-out met concentrische oplopende straten.
Je kan Lucignano langs twee stadspoorten binnenwandelen.

Naast het stadhuis of Palazzo comunale staat de kerk van San Francesco, een van de meest opmerkelijke voorbeelden van Toscaanse gotische architectuur. De Collegiata di San Michele Arcangelo staat aan de zuidkant van de Piazza del Tribunale, op de plaats waar ooit een machtig fort stond. Het fort werd verwoest door een blikseminslag in mei 1556. De kerk heeft vooraan een opmerkelijke trap die het werk is van Andrea Pozzo.

Een kleine geschiedenis

De naam Lucignano verwijst naar de Romeinse consul Lucius Licinius Lucullus die in de Valdichiana vallei een legerkampement (Castrum romanum) voor de Romeinse legioenen oprichtte. Als eerbetoon aan Lucius werd deze plaats Lucignianum genoemd waaruit later de naam Lucignano ontstond.
In 1371 werd door de Sienezen de ellipsvormige stadsmuur gebouwd met drie toegangspoorten: Porta
San Giusto, Porta San Giovanni en de Porta Murata. De Porta Murata werd kort na de bouw dichtgemetseld (porta murata, letterlijk dichtgemetstelde poort). De poort werd pas recent terug open gemaakt. Op de Porta San Giovanni zien we nog steeds het wapenschild van de de'Medici.
Tenslotte werd in 1558 door de Florentijnen het fort voor Cosimo de Medici gebouwd door de architect Bernardo Puccini. Op 31 mei 1556 werd het fort getroffen door een blikseminslag, en de explosie van het munitiedepot vernielde een groot deel van de stad. Op de plaats van het fort werd een nieuwe grotere kerk gebouwd, de Collegiata.
Tussen 1200 en 1500 voerden de steden Siena, Arezzo, Perugia en Florence een steeds terugkerende strijd om het gebied. Heel bekend is de Battaglia della Valdichiana, een veldslag in 1363 tussen Siena, onder leiding van Giordano Orsini en Firenze, onder leiding van Niccolo de Montefeltro.
Over deze veldslag schilderde Lippo Vanni, een veertiende eeuwse schilder uit Siena, zijn beroemde fresco in het Palazzo Pubblico te Siena, (ca.1364).

Centro storico Lucignano

Het middeleeuwse dorp heeft een historisch centrum dat op een klassieke manier in tweeën gedeeld wordt door de twee straten die je vanuit Porta San Giovanni kan inwandelen: de via povera die linksaf gaat via Giacomo Matteotti, waar de armen van de stad ooit woonden, met zeer kleine en bescheiden huizen, en de via ricca die rechts loopt langs de via Roma, een straat bezaaid met de elegante gebouwen van de historische adellijke families van Lucignano. Als je verder loopt naar het centro storico zie je op de piazza centrale de indrukwekkende Chiesa della Collegia ta di San Michele Arcangelo.
Ook via de Porta San Giusto, die deel uitmaakt van de oude stadsmuren kan je Lucignano binnenwandelen. Geniet even van la dolce vita op een van de terrassen op het plein. Er is hier nog niets te zien, maar de eenvoud van de huizen, de schilderachtige toegangspoort met de steegjes en paden die achter de huizen doorlopen, geven je een goed beeld van het alledaagse leven in een Toscaans dorp.

Chiesa di San Francesco

De bouw van de kerk begon in 1248 en eindigde beslist vóór 1289, het jaar waarin de overgave aan Siena werd bevestigd in de kerk.
De elegante façade heeft een horizontale band in lokale zandsteen en travertijn, het sierlijke portaal in travertijn wordt bekroond door het zandsteenrood venster. Het architecturale schema is typerend voor de Franciscaanse kerken, met een T-vormig grond plan en een kapschip met houten spanten, terwijl het transept en de drie apsiskapellen gewelfd zijn, met opvallend mooie gewelfribben.[2].

Interieur van de chiesa di San Francesco, Lucignano, met links het grote fresco van de Sienese school, en rechts het silhouet van de polyptiekvan Luca di Tommè (2)

Er zijn in de chiesa di San Francesco veel fresco's ontdekt en gerestaureerd. Een van de oudste is de veertiende eeuwse triomf van de dood, toegeschreven aan Bartolo di Fredi. Op de linker wand van het transept is een groot fresco van de Sienese school blootgelegd. In driehorizontale banden zien we Stimmate di San Francesc, Madonna in trono tra i santi Cristoforo e Giorgio, en de Epifania.

Op de linker wand van het transept is een groot fresco van de Sienese school blootgelegd. In drie horizontale banden zien we Stimmate di San Francesc, Madonna in trono tra i santi Cristoforo e Giorgio, en de Epifania. Tussen de kapellen van het schip domineert de beroemde Trionfo della Morte door haar intrigerende schoonheid en rijke inhoud.