Luca Signorelli was een Italiaanse Renaissance-schilder. Zijn enorme fresco's van in de San Brizio kapel, geschilderd tussen 1499 en 1503 in de kathedraal van Orvieto, behoren tot de grote meesterwerken van de renaissance. De mens wordt hier voor het eerst erg realistisch en gedetailleerd voorgesteld, met zeer expressieve gelaatsuitdrukkingen en anatomische details. In de twee lunetten rechts van het altaar schildert Signorelli twee beroemde scenes, I dannati all'inferno en Resurrezione della carne. Het tafereel van de Verrijzenis van het vlees straalt een zekere rust en sereniteit uit. Onder trompetgeschal van de aartsengelen verrijzen de gelukzaligen en krijgen de doden hun menselijke vorm terug.

La Resurrezione della carne (de Verrijzenis van het vlees)

La Resurrezione della carne is wellicht de meest gedurfde en schokkende tafereel. De voor deze renaissancejaren vernieuwende fresco's waren in hun tijd zeer opmerkelijk en hebben veel andere kunstenaars beïnvloed.

Het is vooral in dit deel van de frescocyclus dat Signorelli zijn inventieve genie de vrije loop heeft gelaten. Een inventiviteit die hem, zoals Berenson zei, tot een van de grootste moderne illustratoren maakte, en waardoor zijn kunst nog steeds een uiterst belangrijk deel uitmaakt van ons figuratief erfgoed.

het macabere maar hilarische idee van het naakt met zijn rug naar de toeschouwer die een gesprek voert met de skeletten; of de schedels die door de scheuren in de grond opduiken, die hun lichaam aantrekken alsof het een kostuum is, en weer mens worden.

In de Resurrezione della carne toont Signorelli zijn meesterschap in het weergeven van de vele posities van het menselijk lichaam, terwijl hij probeert een driedimensionaal decor te scheppen. De herrezenen, weer tot leven gewekt, kruipen in een uiterste inspanning van onder de aarde en worden ontvangen door twee engelen in de lucht die op een bazuin blazen.

.de mogelijkheden van het mannelijk en vrouwelijk naakt

Sur9b