Colle di Val d'Elsa is een  idyllische Toscaanse vestiging die bekend staat om haar glaswerk en haar mooie ligging. Het stadje wordt ook wel de Città del Cristallo genoemd, een groot deel van de Italiaanse productie van kristalglas vindt plaats in Colle.
In de vallei van de Elsa zijn vele sporen van Etruskische nederzettingen terug te vinden. Tijdens de middeleeuwen ontwikkelde Colle zich tot een belangrijke halte aan de Via Francigena. Het was het centrum van de gevechten tussen de Guelfen en de Ghibellijnen, waaronder de beroemde Slag van Colle in 1269, die beschreven werd door Dante. Colle di Val d'Elsa ontwikkelde zich tot een belangrijk cultureel en economisch centrum, met een rijkdom aan artistieke en architectonische bezienswaardigheden, zoals het geboortehuis van Arnolfo di Cambio,en het Teatro dei Varii, een van de kleinste buxustheaters van Europa.

Van de middeleeuwen tot de moderne tijd heeft de industriële activiteit zich in de vallei van de Elsa ontwikkeld dankzij het systeem van de Gore, het beroemde netwerk van kanalen die het water van de Elsa over de hele vallei verspreidde. Een dergelijke dynamische omgeving heeft de modernisering van de stad versneld en vergemakkelijkt. De industrie variëerde van papiermolens tot meelfabrieken en van ijzersmelterijen tot glasblazerijen.
In 1867werd de Piazza Arnolfo di Cambio aangelegd. Voor de bouw ervan werden een deel van de oude stadsmuren en de chiesa di San Jacopo afgebroken en werd het spoorwegstation gebouwd. Het station was het aankomstpunt van de lijn Poggibonsi-Colle di Val d'Elsa. Piazza Arnolfo is het kloppende hart van Colle Val d'Elsa basso, het lager gelegen gedeelte van de stad. Hier vindt de wekelijkse markt plaats en ook de terugkerende jaarmarkten. Piazza Arnolfo, het 'plein van het volk van Colle', is altijd het hart van de stad geweest, zowel uit sociaal als uit commercieel oogpunt, en fungeerde als sociaal en cultureel ontmoetingsplaats voor burgers en reizigers.

In het midden van het plein werd een fontein geplaatst, die in 1925 werd vervangen door het monument voor de gesneuvelde soldaten van de Eerste Wereldoorlog.

Het monument, het werk van beeldhouwer Mario Sabbatelli, met medewerlking van ingenieur Ferruzzi, werd vervaardigd door de firma Archimede Corti en officieel ingehuldigd op 4 november 1925 door koning Victor Emmanuel III.

Het monument zou oorspronkelijk worden opgericht op de Piazza del Duomo in Colle Alta. Uiteindelijk werd voor de Piazza Arnolfo gekozen en het werk werd geplaatst op de plaats van de fontein in het midden van het plein. De plaquette ter herdenking van de onthulling van het monument in aanwezigheid van koning Victor Emmanuel III werd verwijderd omwille van de verwijzing naar de fascistische periode.

In 2009 werd het imposante monument in het midden van het plein, met een grondvlak van bijna 35 vierkante meter, verplaatst naar een meer gedecentraliseerde positie na de stedelijke herinrichting van de benedenstad onder leiding van de Franse architect Jean Nouvel en zijn medewerkers Daniel Buren, Bertrand Lavier, Alessandra Tesi en Lewis Baltz. Deze samenwerking leverde een bijzonder mooi plein op waarbij vooral de bestrating van Daniel Buren en de discrete ingreep van Lewis Baltz in het oog springen.

Het ontwerp van Daniel Buren voor de bestrating van de piazza werd uitgevoerd met afwisselend zwart en wit marmer. De kant die grenst aan de Via Mazzini werd in vierkanten geplaveid, waarbij afwisselend zwarte en witte marmeren stroken en pietra di Santa Fiora gebruikt werden.
In het midden van deze zijde van het plein staat het oorlogsmonument, dat verplaatst is van het centrale deel van het vroegere plein. De rijweg werd iets breder en gaf ook plaats aan de artistieke interventie van Lewis Baltz die de gora, het waterkanaal dat dit in oorsprong industriële gebied van water voorzag weer zichtbaar te maken.