Piazza del Campo is een schelpvormig stadsplein in het centrum van de Italiaanse stad Siena. Het plein staat wereldwijd bekend om zijn schoonheid en stedenbouwkundig-architectonische zuiverheid en wordt daarom beschouwd als één van Europa's mooiste middeleeuwse pleinen.
Eén van de opvallendste bezienswaardigheden op het Piazza del Campo in Siena is de Fonte Gaia, een monumentale fontein en Siena's symbool van de quattrocento. De eerste fontein op de Piazza del Campo werd voltooid in 1342, nadat een hydraulische constructie het water uit de heuvels ten noorden van Siena, in de buurt van Castellina in Chianti, naar de Piazza del Campo had geleid. Deze ondergrondse kanalen werden bottini genoemd en bedienden uiteindelijk alle fonteinen van Siena.
In de buurt van de stad en onder Piazza del Campo werden de kanalen vergroot tot echte gangen van baksteen, architectuur van uitzonderlijk technisch-artistiek belang. Een verhaal vertelt dat Keizer Karel, na een bezoek aan de Sienese bottini, uitriep dat Siena bestond uit twee steden van gelijke schoonheid: de een onder de grond en de andere daarboven.
Toen het water in 1342 de Piazza del Campo bereikte hielden de inwoners van Siena een groot feest waarvan de intensiteit en uitbundigheid de fontein haar naam zouden geven: Fonte Gaia (bron van vreugde).

Fonte Gaia op de Piazza del Campo in Siena, 1856. De originele Fonte Gaia, door Jacopo della Quercia, op de oorspronkelijke locatie in het Piazza, voordat het eind 19e eeuw werd vervangen door de kopieën van Tito Sarrocchi.
Op de de sokkels zien we de beelden van Rea Silvia en Acca Larenzia (3).

We hebben geen idee hoe die eerste fontein eruitzag. Fonte Gaia bestond, in tegenstelling tot de fonteinen ervoor, niet uit een ruimte met gewelven en bogen en waterspuwers, bassins die zich in de diepte van een gotisch gewelfd plafond bevonden. De fontein had geen Romeins of Etruskisch voorbeeld. Deze fontein diende het volk en de schoonheid, het was een publiek kunstwerk.

In 1386 ingewijd met een explosie van feesten en opwinding die minstens een maand duurde, werd de eerste openbare bron van de stad tussen 1409 en 1419 versierd met beelden en reliëfs van Jacopo della Quercia, in een originele synthese van gotische traditie en renaissance-vernieuwingen.

Ook de waterspuwende wolven maakten deel uit van d iconografie: zij verbeelden de moeder-wolf van Remus en Romulus, en zijn een wezenlijk deel van de ontstaansgeschiedenis van Siena. Romulus en Remus zijn in de Romeinse mythologie de tweelingzonen van Mars en Rhea Silvia en stichters van Rome. Siena zou gesticht zijn door de zonen van Remus, Aschius en Senius. Zij zouden de stad Rome zijn uitgevlucht voor hun oom Romulus.