Duccio di Buoninsegna, de Stoclet-Madonna of Madonna Stroganoff, ca. 1295-1300, Metropolitan Museum of Art, New York

De Stoclet-Madonna

De Stoclet-Madonna is een paneeltje uit circa 1300 dat wordt toegeschreven aan de Siënese kunstschilder Duccio di Buoninsegna. Duccio di Buoninsegna was een invloedrijke Italiaanse kunstschilder. Hij wordt beschouwd als de vader van de Sienese school en een van de grondleggers van de schilderkunst van het westen en had een grote invloed op de schilderkunst van zijn tijd in Siena.

De Stoclet-Madonna lijkt een reactie op de vernieuwingen die de jonge Giotto en andere kunstenaars in de bovenkerk van de basiliek in Assisi verwezenlijkten. Maria en Christus staan achter een borstwering waarvan de consoles met acanthusbladeren globaal overeenkomen met de in verkort geschilderde architraven boven de fresco's over het leven van Franciscus van Assisi.

De slingerende gouden zoom aan haar gewaad herinnert nog aan de Madonna Rucellai en de Madonna van de franciscanen, maar de algehele indruk is realistischer, met een zachte, natuurlijke lichtval. De zware Byzantijnse hoofd- en schouderdoek (maphorion) die Maria als de moeder van God op de panelen van oudere kunstenaars zoals Coppo di Marcovaldo droeg, is vervangen door een dunne, soepele sluier en net als op de Madonna van Crevole grijpt Christus ernaar, omdat hij hierin zijn doodskleed herkent. In de uitwerking van dit motief en de modellering van de sluier is Duccio waarschijnlijk beïnvloed door gotische ivoren uit Frankrijk en door het werk van de beeldhouwer Giovanni Pisano, in het bijzonder diens sibillen van de kansel in Pistoia.[2]