De belangrijkste bronnen van Siena zijn Fonte Gaia, Fontebranda, Fonte d'Ovile, Fonte Nuova d'Ovile, Fonte di Follonica, Fonte del Casato en Fonte di Pescaia. Van alle Sienese bronnen is Fontebranda de oudste, die al in 1081 in documenten wordt vermeld.

Vanuit architectonisch oogpunt is de Fonte Nuova een echt juweel. De structuur valt op door de elegantie en robuustheid van de spitsbogen, in duidelijk contrast met het bovendeel dat al enige tijd in puin ligt. Het is een typisch voorbeeld van Sienese gotiek die hier gekenmerkt wordt door twee majestueuze spitsbogen aan de lange zijde en een aan de korte zijde. Het complex werd gebouwd tussen 1320 en 1323, naar een ontwerp van Sozzo di Rustichino en Camaino di Crescentino, vader van de beroemde Tino di Camaino. De waterbekkens worden gevoed door water dat van kilometers buiten de stad komt en dat door een reeks ondergrondse kanalen, de zogenaamde bottini, naar de fonteinen geleid wordt.

Bottine van Fonte Nuova d'Ovile

De bottini vormen een netwerk van ondergrondse aquaducten die de historische bronnen van de stad met water voeden. Siena heeft vanwege zijn heuvelachtige ligging en het ontbreken van belangrijke waterwegen altijd zijn toevlucht moeten nemen tot ingenieuze alternatieven voor de toevoer van water. Hiervoor werd een ingenieus systeem van tunnels gegraven, waarvan sommige tegenwoordig ook te voet kunnen verkend worden. Het water stroomt in de tunnels via een gorello - (een klein kanaal van 20 tot 30 cm breed ) tot aan de historische bronnen van Siena [2]. Daar wordt het water opgevangen in grote waterbekkens, fonti genaamd, die meestal bestaan uit drie bassins. Het eerste bassin was bedoeld voor drinkwater en het drenken van dieren, het tweede om in te wassen en de derde om de omliggende moestuinen van water te voorzien.
De bottino levert 1,0 liter per seconde.

De naam bottini wordt voor het eerst gebruikt in 1226 [3] en is afgeleid van het Latijnse buctinus, een term die werd gebruikt om de tongewelven van de ondergrondse galerijen aan te duiden.
De Fonte Nuova werd gebouwd als een uitlaatklep of 'overloop' voor de gelijknamige bottino waarin water naar het Vallerozzi-district geleid werd voor landbouw- en ambachtelijk gebruik.

De bottino di Fontenuova dient uitsluitend om Fontenuova van water te voorzien. Het eerste deel van de bottino is gebouwd met bakstenen, in een tweede deel worden rotspartijen aangetroffen die vanuit geologisch oogpunt erg interessant zijn; in de muren en het plafond zie je conglomeraten, fossielen, kalksteenformaties, enz. die getuigen van de oorsprong en ontwikkeling van dit gebied [4].

Langs de bottino di Fontenuova werden ook verluchtingsschachten gebouwd die voor voldoende zuurstof zorgden onder de gemetselde gewelven. De nog werkende bottino is op afspraak te bezoeken: hij is 610 meter lang en ontwikkelt zich volledig binnen de stadsmuren.

Fonte Nuova d'Ovile [2]

Een kleine geschiedenis

Fonte Nuova d'Ovile (zo genoemd om de bron te onderscheiden van Fonte d'Ovile, die net buiten de gelijknamige stadspoort ligt) werd ontworpen door Camaino di Crescentino en Sozzo di Rustichino tegen het einde van de 13e eeuw (tussen 1295 en 1298). Het gebouw werd voltooid in 1303. Het belang van water is voor de mens is altijd van fundamenteel belang geweest, vooral in de middeleeuwen omdat de toepassingen in de nijverheid heel ruim en gevarieerd waren. Water werd ambachtelijke gebruikt om tarwe te malen, leer en huiden te bewerken, om wol te vervilten en later voor de productie van papier. In de omgeving van de Fonte Nuova ontstonden in de 14e-15e eeuw ambachtelijke activiteiten, zoals een slachthuis voor vleesverwerking en een leerlooierij voor leerverwerking.

Aanvankelijk had Fonte Nuova één bassin, maar in de negentiende eeuw werd het opgedeeld en werd het washuis gebouwd. De bron werd onlangs gerestaureerd met bakstenen, waarbij oude technieken en gereedschappen gebruikt werden (zoals het gebruik van "cocciopesto", een mengsel van gebroken kalk en baksteen, om het bassin waterdicht te maken).

Fonte Nuova d'Ovile is de contradafontein van de Contrada Lupa.