De fresco's van Pinturicchio in de Biblioteca Piccolomini in Siena vormen een onbetwistbaar hoogtepunt van de frescoschilderkunst tijdens de renaissance [2].De bibliotheek situeert zich in de linker zijbeuk van de kathedraal van Siena, en werd in 1492 gebouwd door kardinaal Francesco Piccolomini Todeschini (later Paus Pius III).

Francesco Piccolomini gaf Pinturicchio de opdracht de muren van de bibliotheek met fresco's te decoreren met scènes uit het leven van zijn oom Enea Silvio Piccolomini (Paus Pio II). De verschillende taferelen worden gescheiden door geschilderde pilasters en illusionistische architectuurelementen. Met een groot gevoel voor de relatie tussen het fresco en de ruimte waarvoor het geschilderd was wordt elke afzonderlijke scène omlijst door illusionistische zuilen en bogen, versierd met een mooi gesimuleerde marmeren lambrisering van rode en witte abstracte motieven. Tussen de bogen ontvouwt zich een stemmig fantasierijk landschap.

Een van de meest toegepaste technieken was de verdeling van de afgebeelde ruimte in drie stroken die vaak door verschillende kleuren werden aangegeven: op de meestal bruin weergegeven voorgrond volgde een groene middenstrook, terwijl het verschiet gewoonlijk blauw kreeg als kleur van de oneindigheid [3].
Aan de oever van de rivier die zich in prachtige kleurschakeringen tussen de bergen naar zee slingert, is een torenrijke stad gebouwd. De versmelting van blauw en rood, twee tegenpolen overheerst. Paars staat daarom voor het overschrijden van grenzen en voor oneindigheid.