|
|
Tommasso Masaccio (1401-1428) was een belangrijke Italiaanse renaissance schilder uit de 15e eeuw. Hij wordt vaak beschouwd als een van de grondleggers van de moderne schilderkunst en werd beïnvloed door de humanistische en vernieuwende ideeën van de renaissance.
Tommaso Masaccio werd op 21 december 1401 geboren in San Giovanni Valdarno in de Italiaanse regio Toscane als Tommaso di Ser Giovanni Casai. Hij begon zijn carrière als leerling van de schilder Masolino da Panicale. Hij ontwikkelde snel zijn eigen stijl en creëerde realistische en emotioneel krachtige werken.
De naam Masaccio is een speelse versie van Maso (afkorting van Tommaso), wat onhandige of achteloze betekent. De naam kan zijn ontstaan om hem te onderscheiden van zijn belangrijkste medewerker, die ook Maso heette en bekend werd als Masolino (kleine of delicate).
Masaccio is de bijnaam die collega Florentijnen gaven aan de jonge schilder Tommaso di ser Giovanni. Volgens Vasari was de bijnaam niet denigrerend maar bijna liefkozend bedoeld. "Hij werd door iedereen Masaccio genoemd: niet omdat hij gemeen was, want hij was van nature goed, maar omdat hij zo achteloos was", Masaccio gaf namelijk "weinig om zichzelf en weinig om anderen" en concentreerde zich uitsluitend op zijn kunst [2].
We weten niet precies wanneer hij zijn samenwerking begon met Masolino, die ongeveer twintig jaar ouder was dan hij. De kennismaking tussen de twee schilders en de opening van een gezamenlijk atelier wordt echter gesitueerd in 1423.
In 1424 gaf Felice Brancacci, een rijke Florentijnse zijdehandelaar, Masolino en Masaccio de opdracht om zijn
familiekapel in de kerk van de Carmine in Firenze, de Brancacci kapel, met fresco's te decoreren. Volgens de overeenkomst zouden de twee kunstenaars de muren volledig bedekken met een cyclus fresco's met scènes uit het leven van Petrus. Masolino en Masaccio begonnen onmiddellijk samen te werken; het compositieprogramma lijkt weloverwogen en de taakverdeling zorgvuldig en rekening houdend met hun respectieve esthetische neigingen.
|
|
Masaccio en Filippino Lippi, Opwekking van de zoon van Theofilus en Petrus als eerste patriarch van Antiochië,
Brancacci-kapel, Santa Maria del Carmine, Firenze
Masaccio e Filippino Lippi, Resurrezione del figlio di Teofilo e san Pietro in cattedra, 1427 (intervento di Masaccio) e 1485 (completamento di Filippino Lippi). Affresco, Cappella Brancacci, Santa Maria del Carmine, Firenze[3]
|
|
|
|
|
|
|
|
[1] Deze foto behoort tot het Publiek Domein. Ontleend aan Traveling in Tuscany, Umberto Baldini, Ornella Casazza, La Cappella Brancacci, Mondadori Electa, 1990, Milano, 1990.
[2] Lo racconta Vasari, che scrive: «Fu detto da tutti Masaccio: non già perché e' fusse vizioso, essendo egli la bontà naturale ma per tanta trascurataggine»; Masaccio, infatti, «si curava poco di sé e manco degli altri», [ Giuseppe Nifosì, Arte in opera. vol. 3 Dal Rinascimento al Manierismo, Editori Laterza, 2017, ISBN-10 : 8842115495 - ISBN-13 : 978-8842115496]
[3] Photo by jean louis mazieres, published under a Attribution-NonCommercial-ShareAlike 2.0 Generic (CC BY-NC-SA 2.0) license.
Bibliografie
Giulia Cosmo, Filippino Lippi, serie Art dossier, Giunti, Firenze 2001. ISBN 8809020316
Stefano Zuffi, Il Quattrocento, Electa, Milano 2004. ISBN 8837023154
Mauro Zanchi, Filippino Lippi e l'Umanesimo fiorentino, Giunti, Firenze 2011. ISBN 9788809764835
Patrizia Zambrano, Jonathan Katz Nelson, Filippino Lippi, Electa, Milano 2004.
Filippino Lippi e Sandro Botticelli nella Firenze del ‘400, a cura di Alessandro Cecchi (Roma, Scuderie del Quirinale, 5.10.2011-15.01.2012), Edizione 24 ore Cultura, Pero (Milano) 2011
R. Longhi, « Fatti di Masolino e di Masaccio », in La Critica d’Arte, 3-4, 1940.
Filippino Lippi e Sandro Botticelli nella Firenze del ‘400 a cura di Alessandro Cecchi (Roma, Scuderie del Quirinale, 5.10.2011-15.01.2012), Edizione 24 ore Cultura, Pero (Milano) 2011
|
Art in Tuscany | Art in Tuscany | Giorgio Vasari | Lives of the Most Excellent Painters, Sculptors, and Architects
Sito web del Ministero dei beni e delle attività culturali e del turismo | Filippino Lippi e Sandro Botticelli nella Firenze del '400
|
|
Podere Santa Pia is het ultieme natuurhuis ten zuiden van Montalcino en de Val d'Orcia. Duizenden hectare ongerepte natuur omringen deze twee oude boerderijen, Podere Santa Margherita, nu gemodelleerd tot een luxueus vakantieresort, en het authentieke Podere Santa Pia, dat nog niets van zijn eeuwenoude charme verloren heeft.
Het huis is authentiek Italiaans, het is niet perfect maar zeer sfeervol. De ruwe natuurstenen muren aan de buitenkant, de terracotta vloeren, de grote open haard in de keuken en hier en daar robuuste houten balkenplafonds zorgen voor een karakteristieke oude Toscaanse sfeer. Italiaanse buren vertelden dat dit vroeger een klein klooster was. Hier trokken jonge vrouwen zich terug om zich aan een geestelijk leven in een ongerepte omgeving te wijden. De omgeving is adembenemend. Vanuit het unieke zwembad (5 x 12 m) kijk je uit over de verstilde heuvels van de Toscaanse Maremma, an de horizon licht de zee op.
De natuur heeft dit land op een zintuiglijke manier gezegend: soms is het alsof het ontwerp van alles rondom perfect is en door de eeuwen heen constant is gebleven.
Le più belle case vacanza nella Maremma Toscana | Podere Santa Pia
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Podere Santa Pia, con una vista indimenticabile sulla Maremma Toscana. Nella suggestiva cornice del valle d'Ombrone, nei pressi di Montalcino, questa magnifica podere è situata in ottima posizione e gode dello splendido panorama sulla Maremma, fino al mare e l'isola Monte Christo.
|
|
|